براساس نتایج یک مطالعه‌ی امیدوارکننده درمورد ورزش، حافظه و پیری، یک تمرین ورزشی ساده و متوسط می‌تواند بالافاصله روی نحوه‌ی عملکرد مغز و چگونگی تشخیص نام‌های رایج و اطلاعات مشابه تاثیر بگذارد. این مطالعه نیز از شواهد به‌دست‌آمده در مطالعات پیشین حمایت می‌کند؛ شواهدی که نشان می‌دهند ورزش تاثیرات فوری روی عملکرد مغز دارد و این اثرات می‌توانند تجمع پیدا کرده و منجر به بهبود طولانی‌مدت نحوه‌ی عمل و یادآوری در مغز شوند.
تا همین اواخر دانشمندان بر این باور بودند که برخلاف بافت‌های انعطاف‌پذیری نظیر عضلات که در واکنش مستقیم نسبت‌به نحوه‌ی زندگی ما رشد کرده یا رو به زوال می‌روند، مغز انسان هنگام بزرگسالی ازلحاظ ساختار و عملکرد نسبتا ثابت می‌ماند اما چندین آزمایش جدیدتر نشان داده‌اند که درواقع مغز افراد بالغ نیز انعطاف‌پذیر بوده و بسته به سبک زندگی فرد از روش‌های مختلفی خود را بازسازی کرده و دچار تغییر شکل میشود.
به‌عنوان مثال مشخص شده است که ورزش روی مغز تاثیر می‌گذارد. در آزمایش‌های حیوانی، ورزش موجب افزایش تولید مواد شیمیایی عصبی و تعداد نورون‌های جدید در مغزهای بالغ شده و توانایی تفکر حیوانات را بهبود می‌بخشد. به‌طور مشابه، در انسان نیز مطالعات نشان می‌دهند که ورزش منظم در طول زمان موجب افزایش حجم هیپوکامپ در مغز میشود. ورزش همچنین موجب بهبود جنبه‌های مختلفی از تفکر در انسان میشود. اما ازجمله پرسش‌های مهمی که درمورد ارتباط مغز و ورزش باقی مانده، این است که دوره‌ی زمانی تغییر به چه صورت است؟ آیا این تاثیرات موقتی بوده یا اینکه با تمرین ورزشی مدام ماندگار می‌شوند؟
این موضوع خاص موجب توجه دانشمندان دانشگاه مریلند شد. آن‌ها پیش از این و در سال ۲۰۱۳ مطالعه‌ای را در این‌باره منتشر کردند. در مطالعه‌ی آن‌ها که روی افراد بالغ انجام شده بود، اثرات بلندمدت ورزش روی بخش‌هایی از مغز که در فرایند تشکیل حافظه معنایی نقش دارند، مورد بررسی قرار گرفته بود. حافظه‌ی معنایی اساسا دانش ما از جهان و فرهنگی است که ما بخشی از آن هستیم. این حافظه نشان‌دهنده‌ی معنای زندگی ما است؛ تجمعی از نام‌ها و مفاهیم معمول مانند: رنگ آبی چیست؟ یا اینکه رینگو استار (یک موسیقی‌دان و نوازنده‌ی معروف) کیست؟این نوع حافظه می‌تواند موقت هم باشد. اغلب همگام با افزایش سن، حافظه‌ی معنایی یکی از نخستین اشکال حافظه است که به‌تدریج ناپدید میشود. اما دانشمندان مریلند در مطالعه‌ی پیشین خود نشان دادند که یک برنامه‌ی ۱۲ هفته‌ای پیاده‌روی روی تردمیل موجب تغییر کارکرد بخش‌هایی از مغز که در حافظه‌ی معنایی نقش دارند، میشود.
پس از ۴ ماه تمرین، میزان فعالیت این بخش‌های مغز در جریان آزمون‌های حافظه‌ی معنایی کاهش یافته بود. این حالت، یک نتیجه‌ی مطلوب است. فعالیت کمتر نشان‌دهنده‌ی این موضوع است که در نتیجه‌ی انجام تمرینات ورزشی و نیاز به منابع کمتر برای دسترسی به این خاطرات، مغز در پردازش حافظه‌ی معنایی کارآمدتر عمل کرده است.
درباره این سایت